شاعر : محمد علی بیابانی نوع شعر : مدح و ولادت وزن شعر : مفعول مفاعلن فعولن قالب شعر : ترجیع بند
درسیـنـهام امشب آسـمـان دارم یک دشت،ستاره بر زبان دارم
ازکـوفـه و سهله می‌روم تا قـم زیرا که هـوای جـمکـران دارم
آمــادۀ دارچــشـمهـای تــوسـت درپیکرخود اگر که جان دارم
عمری‌ست گـدایخانهات هستم عمری‌ست ازاین تنور،نان دارم
میخـواهـمکه تـمـام هـسـتـم را می‌خواهم هر چه درتوان دارم
مجـنـونـم وراه خـانه می‌گـیـرم از لـیـلـی خود نـشانه می‌گـیـرم
صیدم؛که ز دست های صیـادم آزادم وآب ودانــه مـی‌گــیــرم
چون اشک،روان گاه و بیگاهم بـارانـم وبـیبـهـانـهمـیگـیــرم
هـر بـار کـه یـاد یــارمـیافـتـم بـاآتـش دلزبــانــه مـی‌گـیــرم
یک روزچـنـان غـبـار مـی‌آیـم بـردامـنـت آشـیــانـهمـیگـیـرم
مـن گـرد و غــبـار راه دلــدارم
دریـاب مــراکـه دوسـتـتدارم
درعـیـد رسـیـدن تـو حـیــرانـم هم شـادم وهم کـمـی پـریـشـانم
از اینکه توهستی و…نمی‌بینم از اینکه کجـایی و …نـمی‌دانم
دلـگـرم به ریـسـه و چـراغـانی سـرگـرمبه کـوچـه وخـیـابـانـم
مـشتـاق،شبـیـه طاق نصرت‌ها بـی‌تـاب،درانـتـظـار مـهـمـانـم
ایـن چـنـد خـطِ ارادت مـن هــم عرضیست برای نیـمه شعبانم